2. คำสรรพนาม
คือ คำที่ใช้แทนคำนามหรือข้อความที่ผู้พูดหรือผู้เขียนได้กล่าวมาแล้ว เพื่อจะได้ไม่ต้องกล่าวนามซ้ำอีก คำสรรพนามแบ่งได้ 6 ชนิด คือ
2.1 บุรุษสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนบุคคลที่เกี่ยวข้องในการพูดจากันจะมีผู้พูดผู้ฟังและผู้ที่เราพูดถึง ซึ่งบุรุษสรรพนามจะแบ่งได้ 3 พวกดังนี้
สรรพนามบุรุษที่ 1 คือ เป็นคำสรรพนามที่ใช้แทนผู้พูด เช่น ฉัน ดิฉัน ผม กระผม ข้าพเจ้า กู หม่อมฉัน ข้าพระพุทธเจ้า หนู
สรรพนามบุรุษที่ 2 คือ เป็นคำสรรพนามที่ใช้แทนตัวของผู้ฟัง เช่น เอ็ง เธอ ท่าน เจ้า ใต้เท้า ฝ่าพระบาท คุณ
สรรพนามบุรุษที่ 3 คือ เป็นคำสรรพนามที่ใช้แทนผู้ที่เรากำลังพูดถึงเขา เช่น แก มัน เขา ท่าน พระองค์
2.2 ประพันธสรรพนาม คือ สรรนามที่ใช้แทนนามหรือสรรพนามที่อยู่ข้างหน้าและต้องอยู่ติดกับนามหรือสรรพนาม ซึ่งจะมีคำว่า ที่ ซึ่ง อัน ประกอบอยู่ เช่น
คนที่พูดมากมักไม่ค่อยฟัง
บ้านพักซึ่งฉันอยู่ไม่มีไฟฟ้า
ไม่อันนี้มีกลิ่นหอมมาก
2.3 วิภาคสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนนามหรือสรรพนามเพื่อต้องการแบ่งนามหรือสรรพนามออกเป็นสัดส่วนและมักมีคำว่า ต่าง บ้าง กัน ประกอบอยู่ เช่น
เราไปเที่ยวด้วยกัน
ครูต่างก็สอนหนังสือ
เพื่อนบ้างก็คุยบ้างก็อ่านหนังสือ
2.4 นิยมสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนนามในการกำหนดความหมายให้ชัดเจนขึ้น มักใช้คำว่า นี่ นั่น โน่น ดังต่อไปนี้
นี่ จะใช้กับนามที่อยู่ใกล้มากที่สุด เช่น
นี่ชุดใคร นี่เงินของเธอ
นั่น จะใช้แทนนามที่อยู่ห่างออกไป เช่น
นั่นของใคร นั่นหมวกของใคร
โน่น จะใช้แทนนามที่อยู่ห่างออกไปอีก เช่น
โน่นบ้านของฉัน โน่นคือศาลเจ้าแม่กวนอิม
2.5 อนิยมสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนนามซึ่งไม่ได้กำหนดชัดเจนแน่นอน มักมีคำว่า ใคร อะไร ไหน ใด เช่น
ไม่มีใครรังเกียจเธอ ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
2.6 ปฤจฉาสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนนามที่เป็นคำถามหรือสงสัย เช่น อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไป ?
ไหนแหวนเธอ ?
ใครหยิบของฉันไป ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น